Ik ben er mij van bewust dat vergelijkingen maken zijn beperkingen heeft, daarom zou ik wel eens willen weten in hoeverre je licht (EM) kan vergelijken met geluid. Bij geluid heb je het effect dat de frequentie van de golven veranderen wanneer er bijvoorbeeld een auto met een sirene aan hoge snelheid voorbij rijdt. Bij licht die grote afstanden overbrugt heb je een gelijkaardig effect (roodverschuiving). Nu had ik gedacht dat wanneer ik verder zou gaan met deze vergelijking, ik beter zou begrijpen hoe het komt dat lichtsnelheid eigenlijk een constante is en waarom je bij lichtsnelheden helemaal niets kan optellen of aftrekken (een stelling die blijkbaar heel wat mensen ernstige kopzorgen bezorgt). Ik veronderstel dat dit evenzeer het geval is voor het geluid. De snelheid van het geluid is steeds constant bij een bepaalde temperatuur, samenstelling van de lucht en luchtdruk. Ook wanneer je aan hoge snelheid door de lucht beweegt blijft deze snelheid hetzelfde. Dat wil zeggen dat wanneer je een geluid maakt tijdens je beweging, dit geluid zich aan dezelfde constante snelheid verderzet als bij stilstand, en dat je de eigen snelheid niet mag samentellen met de geluidsnelheid. Je eigen snelheid heeft geen invloed op de snelheid van het geluid om het even van waar die afkomstig is. Evenzeer verplaatst het geluid zich in alle richtingen met dezelfde snelheid zoals licht doet. Als dat het geval is dan zou je bijna durven denken dat de interstellaire ruimte helemaal niet leeg is, integendeel zelfs. Misschien kan je de inhoud van deze ruimte geen materie noemen en is het wel vaccuum in die zin dat het materieloos is(geen deeljes aanwezig zoals atomen, electronen, …), maar er moet toch iets zijn. Mocht er helemaal niets zijn dan zou het volgens mij ook niet bestaan (‘niets’ is iets dat er niet is). Bij deze stelling zou je immers ook kunnen begrijpen waarom lichtsnelheid beperkt is. Evenals bij lucht die een bepaalde weerstand teweegbrengt voor de geluidsgolven, waardoor de snelheid wordt beperkt, zou je kunnen denken dat electromagnetische golven eveneens aan een bepaalde weerstand onderworpen zijn. Om golven te kunnen vormen heb je immers ook een bepaalde weerstand (traagheid) nodig. Ik kan mij best voorstellen dat bovenstaande stelling bij wetenschappers de haren ten berge gaan rijzen. Toch zou ik graag eens weten waar de fout zit in mijn redenering.
Dag Johan,
De redenering die je maakt is erg gelijkaardig aan die die wetenschappers maakten net voor Einstein met zijn revolutionaire theorie op de proppen kwam. Ze veronderstelden een 'ether', die dan gelijkaardige eigenschappen zou hebben voor lichtgolven als lucht (of water of een vaste stof) zou hebben voor geluidsgolven.
De theorie van Einstein blijkt echter heel tegenintuïtief te zijn. En daaruit volgt dat licht en ruimte (waarin licht dus kan bewegen) zich helemaal anders gedragen vergeleken bij geluid en lucht. Eigenlijk komt het erop neer dat voor snel bewegende voertuigen zowel afstand als tijd beginnen vervormen en wel zodanig dat de lichtsnelheid constant blijft.
Die drie dingen, afstand, tijd en lichtsnelheid, zijn tenslotte relatief ten opzichte van elkaar. Als je bijvoorbeeld afstanden zou gaan meten met een kaart die vastgesteld is volgens de metingen vanop de aarde, en de tijd meet je met een klok die meereist met een snel ruimtetuig, dan zal je een lichtsnelheid opmeten die wel hoger is dan een lichsnelheid van 300 duizend km per seconde. Maar gemeten met een meetlat die ook meereist, zal het toch weer netjes de klassieke lichtsnelheid worden.
Hopelijk helpt deze uitleg een beetje.
groeten,
Ward
Er zijn nog geen reacties op deze vraag.
Enkel de vraagsteller en de wetenschapper kunnen reageren op een antwoord.