Waarom werd het Erasmus-programma naar Erasmus genoemd en wie was Erasmus?

Antwoord

Dag Lana,

Er zijn vier belangrijke Europese programma's om onderwijsuitwisseling te stimuleren (Lifelong Learning Program), opgedeeld naar doelgroep. De eerste twee ken je waarschijnlijk al, de twee andere zijn minder gekend.

• voor leerplichtonderwijs (ruwweg 6-18j): Comenius
• voor hoger onderwijs (ruwweg 18-25j): Erasmus
• voor volwassenonderwijs: Grundtvig
• voor technische en beroepsopleidingen, ook voor volwassenen: Leonardo

Niet al die programma's zijn uitwisselingsbezoeken tussen studenten, voor bijvoorbeeld Comenius zijn er ook uitwisselingsprojecten per post en internet, of bezoeken voor leerkrachten, of intensieve internationale cursussen.

Voor het gemak van spreken (je moet zo niet 'uitwisselingsprogramma voor het leerplichtonderwijs' gaan vertalen in Frans, Duits, Spaans) werden roepnamen gezocht. En om mensen nieuwsgrierig te maken naar het verleden van ons Europese onderwijssysteem, vond men die bij Europese onderwijsfiguren.

Het is trouwens opvallend hoe tot pakweg 150 jaar geleden mensen makkelijk in het buitenland een deel van hun vorming kregen.

• Comenius was Jan Amos Komensky (1592-1670), een onderwijshervormer uit Moravië (nu Tsjechië) die werkte in Duitsland, Polen, Zweden, Engeland en uiteindelijk Nederland, en die aan de basis lag van het idee van algemene schoolplicht en aan onze indeling lager, middelbaar en hoger onderwijs.
• Erasmus was Desiderius Erasmus (ca.1469 - 1536), een priester-schrijver uit Rotterdam, die studeerde in Parijs en Londen, en later lesgaf in Leuven, Italië en Zwitserland.
• Grundtvig was Nikolaj Frederik Severin Grundtvig (1783-1873), een Deense predikant-dichter die in zijn land 'volkshogescholen' oprichtte, met het typische avond- en weekendonderwijs. In tegenstelling tot de voorgaande figuren reisde hij veel minder, maar zijn systeem werd wel in heel Europa gekopieerd.
• Leonardo was Leonardo da Vinci (1452-1519), de Italiaanse uitvinder-schilder-architect, die opgeleid was als schildergezel (als kind kon hij geen klassieke opleiding volgen). In zijn latere leven had hij in Italië en Frankrijk leerlingen, maar nooit in het klassieke schoolsysteem, altijd als een soort betaalde 'stagiairs'.