Waarom gebruiken de Spanjaarden geen voornaamwoorden?

Antwoord

Ik veronderstel dat de eerste vraag luidt: waarom gebruikt het Spaans voor het onderwerp van een zin geen persoonlijk voornaamwoord?

Want voor het lijdend of meewerkend voorwerp gebruikt het Spaans wel een persoonlijk voornaamwoord, zoals in het Nederlands en alle andere talen die we kennen.

Er zijn inderdaad talen die het onderwerp niet uitdrukken wanneer het een persoonlijk voornaamwoord betreft. In die talen wordt de persoon (eerste, tweede, enz.) duidelijk uitgedrukt in de vervoeging van het werkwoord. Dit geldt voor het Spaans, maar ook voor alle Romaanse talen (niet het Frans), ook voor het Turks, het Arabisch, het Russisch en nog vele andere talen.

In de Germaanse talen wordt het voornaamwoord als onderwerp wel altijd uitgedrukt. Dit geldt ook voor het Frans. Ten dele heeft dit te maken met het werkwoord, dat meestal minder duidelijk de persoon uitdrukt (of zelfs bijna niet, zoals in het Engels en het Frans). In het Frans kan je bij "parle" niet horen over welke persoon het gaat. Het voornaamwoord neemt die functie om de persoon uit te drukken over van het werkwoord. Vergelijk hablo hablas habla met je parle, tu parles (maar de -s wordt niet uitgesproken) en il parle. Ten dele heeft het ook te maken met het taaltype. De Germaanse talen drukken het voornaamwoord uit, de Romaanse niet. Het feit dat het Frans wel het voornaamwoord uitdrukt, heeft onder meer te maken met de invloed van het Germaans op deze taal. Het Frans is in de vroegere middeleeuwen sterk beïnvloed geweest door het Frankisch, de taal van onze voorouders.

Om uw vraag te beantwoorden zijn er dus twee aspecten: (a) taaltypologisch (bepaalde talen hebben bepaalde kenmerken) en (b) de rol van het werkwoord: in sommige talen wordt de persoon uitgedrukt door het werkwoord, in andere talen wordt de persoon buiten het werkwoord uitgedrukt, waardoor de uitgangen van het werkwoord deze functie niet (of minder) op zich nemen, zoals in het Nederlands.

Het is echter niet omdat de persoonlijke voornaamwoorden niet worden gebruikt voor het onderwerp, dat ze niet bestaan. Ze bestaan uiteraard in alle talen. In talen die het voornaamwoord als onderwerp niet (moeten) uitdrukken, worden ze slechts gebruikt om nadruk te leggen of om contrast uit te drukken ( bv."HIJ heeft het gedaan, niet IK" wordt in het Spaans "él lo hizo, yo no").

Je tweede vraag vertrekt van een totaal verkeerde analyse van de zin Me llamo David.

Het gaat hier wel degelijk om een werkwoord: de zin komt overeen met "ik heet David". Alleen gebruikt het Spaans hier een pronominaal werkwoord : llamarse, dus zoiets als "ik me heet David". In feite zegt het Spaans "ik noem me David", zoals iemand anders kan zeggen "ze noemen me David".